پمپ سیرکولاتور LRP لئو :
پمپ سیرکولاتور لئو :
شرکت پمپ لئو(LEO) از سال ۱۹۹۵ در چین تاسیس شد و به تولید انواع پمپ های صنعتی، کشاورزی وخانگی پرداخت.
این شرکت در سالهای اخیر روند رو به رشدی را پشت سر گذاشته و امروزه به عنوان یکی از بزرگترین تولید کنندگان پمپ در چین صادرات زیادی را به اقصی نقاط جهان دارد.
لئو با صادرات به بیش از ۱۲۰ کشور در سراسر جهان،از جمله اروپا،آمریکا ی شمالی،مرکزی و جنوبی،جنوب شرق آسیا،شرق میانه،آفریقا،اقیانوسیه،خاورمیانه و غیره لئو را وارد یک رقابت جدی با رقبای خود کرده است.
مهم ترین نکته ای که لئو را از سایر رقبای خود متمایز میکند، کیفیت بالای محصولات این هلدینگ چینی است.لئو باداشتن استانداردهای روز دنیا توانسته است نام خود را به خوبی به صنعت جهان معرفی کند.
*انواع پمپ سیرکولاتور:
۱-آبگرد
۲-خطی
*کاربردها:
_گردش آب گرم یا سرد در سیستم های گرمایشی یا سرمایشی با تهویه مطبوع
_تامین فشار آب گرم در منازل و سیستم های گرمایش مرکزی
*مشخصات کلی:
_جنس بدنه پمپ سیرکولاتور لئو چدن ضدزنگ وجنس پروانه پمپ آن چدن،استیل و برنج است.
_در دوفاز یک(۲۲۰ولت) وسه(۳۳۰-۴۰۰ ولت) تولید میگردند.
_حداکثرارتفاع هد آن ۱۱٫۵ متر و حداکثر آبدهی(دبی) آن ۱۷۰لیتر در دقیقه است.
_جنس شفت آن از آلومینا سرامیک ۹۹% و پروانه آن از پلاستیک مهندسی PPO با قابلیت تحمل دمای ۱۵۰ درجه سانتیگراد است.
*ویژگیهای جنس های سازنده بدنه و پروانه پمپ:
چدن ضدزنگ:
چدن‌ها، به استثنا نوع داکتیل، تا حدودی شکننده هستند و به دلیل داشتن نقطه ذوب پایین، سیالیت بالا، قابلیت ریخته‌گری آسان، قابلیت ماشین کاری بالا، تغییرشکل ناپذیری و مقاومت به سایش بالا، به موادی مهندسی با دامنه وسیعی از کاربردها تبدیل شده‌اند
و در تولید انواع لوله‌ها، ماشین آلات، قطعات مورد استفاده در صنعت خودروسازی مانند سرسیلندر، بلوک سیلندر و جعبه دنده به کار می‌روند.
چدن‌ها همچنین در برابر تخریب ناشی از اکسایش و زنگ زدگی مقاومت بالایی دارند.
وجه تمایز چدن‌ها و فولادها، درصد کربن موجود در آنهاست به نحوی که آلیاژ آهن حاوی تا ۲ درصد کربن را فولاد و آلیاژ آهن حاوی ۲ الی ۶٫۶۷ درصد کربن را چدن می‌نامند.
کربن موجود در چدن‌ها به صورت گرافیت در زمینه پراکنده‌است و این در حالی است که کربن در فولادها به صورت ترکیب بین فلزی سمنتیت (Fe3C) ظاهر می‌شود و به این دلیل خواص مکانیکی و فیزیکی و شیمیایی فولادها با چدن‌ها متفاوت است
برنج:
برنج ترکیبی آلیاژی از مس و روی است. معمولاً ترکیب این آلیاژ با عناصر دیگر را برنز می‌گویند.
گاهی اوقات نام عنصر آلیاژی به همراه برنز آورده می‌شود، برای مثال، برنز قلع‌دار یا برنز فسفردار.
برنج معمولاً قابلیت چکش خواری بیشتری نسبت به مس و روی دارد و دمای ذوب آن تقریباً بین ۹۰۰ تا ۹۴۰ درجه سلسیوس است.
البته سختی و نرم بودن آن می‌تواند با تغییر نسبت مخلوط مس و روی تغییر کند.
مس داخل برنج خاصیت میکروبکشی به آن می‌دهد به همین خاطر از برنج به عنوان دستگیره و دیگر فلزات رایج در بیمارستان‌ها استفاده می‌کنند.
امروزه تقریباً ۹۰٪ از فلزات برنج بازیافت می‌شوند،
چون فلز برنج خاصیت مغناطیسی کمی دارد و به راحتی می‌توان آن را از فلزاتی که معمولاً با آن‌ها مخلوط می‌شود جدا کرد.
بدین ترتیب برنج جدا شده را دوباره بازیافت می‌کنند.
استیل:
آلیاژی از آهن است که بین ۰٫۰۰۲ تا ۲٫۱ درصد وزن آن کربن است.
خواص فولاد به کمک تغییر در درصد کربن، عناصر آلیاژی و عملیات حرارتی قابل کنترل است.
استفاده از فولاد به دلیل استحکام کشش نهایی زیاد و قیمت نسبتاً پایین آن در ساخت صنایع مختلفی از قبیل :
ساختمان سازی، سازه‌های زیرساختی، ابزارها، کشتی‌ها، قطارها، خودروها، ماشین آلات، تجهیزات و سلاح‌های نظامی کاربرد گسترده دارد.
استحکام فولاد با «میزان کربن محلول» به شدت افزایش می‌یابد اما از طرفی این افزایش استحکام باعث کاهش قابلیت جوشکاری و افزایش احتمال شکست ترد می‌شود.
استحکام فولادهای فریتی (فِرومغناطیس) رابطه معکوسی با شکل‌پذیری دارد. تلفیق استحکام و شکل‌پذیری با پایدارسازی فاز آستنیت (پارامغناطیس) در فولادهای مدرن چند فازی قابل بهبود است.
